اهمیت گفتاردرمانی
گفتاردرمانی در اختلالات عصبی: اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS)، بیماری پارکینسون، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، آسیب مغزی تروماتیک، بیماری آلزایمر، سکته مغزی و سایر شرایط مرتبط می توانند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد در برقراری ارتباط، خوردن و ایجاد ارتباط تأثیر بگذارند. این چالش ها می تواند تأثیر منفی عمیقی بر زندگی روزمره آنها بگذارد. اینجاست که نقش یک گفتاردرمانگر مشخص می شود، در این مقاله به بررسی مفهوم گفتار درمانی و وظایف یک گفتاردرمانگر ماهر می پردازیم.
گفتاردرمانی چیست؟
گفتار درمانی یک رویکرد درمانی است که هدف آن کمک به افرادی است که مشکلات ارتباطی و گفتاری دارند. یک گفتاردرمانگر شایسته آموزش دیده است تا به افراد کمک کند مهارت های گفتاری و ارتباطی خود را بهبود بخشند و در نهایت توانایی آنها را برای برقراری ارتباط موثر با دیگران افزایش دهد. تکنیک های گفتار درمانی بسته به نوع اختلال زبان یا گفتار متفاوت است. برخی از اختلالات ممکن است در دوران کودکی ظاهر شوند و نیاز به مداخله زودهنگام داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در بزرگسالی به دلیل بیماری ها یا آسیب های فیزیکی رخ دهند.
انواع اختلالات گفتار و زبان
گفتار درمانگران می توانند طیف وسیعی از اختلالات گفتار و زبان را برطرف کنند، از جمله:
اختلالات گفتاری: این اختلالات زمانی اتفاق می‌افتند که فرد برای بیان واضح و دقیق کلمات تلاش می‌کند و در نتیجه الگوهای گفتاری تکه تکه می‌شود.
گفتاردرمانی در اختلالات عصبی
اختلالات زبانی: این اختلالات مانع درک فرد از گفتار دیگران و توانایی خود در بیان مؤثر افکار و احساسات می شود.
اختلالات ارتباط اجتماعی: این اختلالات بر توانایی فرد برای برقراری ارتباط موثر به منظور برآوردن نیازهای اجتماعی خود مانند پرسیدن سؤال تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب مشکلاتی را در ارتباطات اجتماعی تجربه می کنند.
اختلالات ارتباط شناختی: افراد مبتلا به اختلالات ارتباطی شناختی با طبقه بندی ذهنی، تمرکز، حافظه، برنامه ریزی و حل مسئله دست و پنجه نرم می کنند. این اختلالات اغلب از شرایطی مانند سکته مغزی، آسیب مغزی یا بیماری آلزایمر ناشی می شوند.
اختلالات بلع: افرادی که مشکل بلع دارند در خوردن و بلع غذا با مشکلاتی روبرو هستند. این مشکلات ممکن است از روش‌های جراحی، سکته مغزی، شرایط پزشکی زمینه‌ای یا آسیب‌های سر ناشی شوند.
چه کسانی می توانند از گفتار درمانی سود ببرند؟
هرکسی که در برقراری ارتباط، گفتار یا بلع مشکل دارد، می تواند از گفتار درمانی بهره مند شود. این مشکلات می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، مانند:
افرادی که تحت درمان سرطان برای سرطان دهان یا گلو قرار می‌گیرند، ممکن است تغییراتی در صدا، وضوح گفتار، جویدن و توانایی‌های بلع خود داشته باشند. گفتار درمانی می تواند به آنها در مقابله با این چالش ها کمک کند.
بیماری های عصبی پیشرونده مانند ALS، بیماری پارکینسون، ام اس و بیماری آلزایمر می توانند منجر به اختلالات گفتاری، بلع و ارتباطات شوند. گفتار درمانی می تواند با تنظیم برنامه های درمانی بر اساس نوع و شدت اختلالات به رفع این مسائل کمک کند.
صدمات ضربه ای به سر ناشی از تصادفات یا علل دیگر می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی های ارتباطی فرد تأثیر بگذارد. گفتاردرمانگران ماهیت و وسعت این آسیب ها را ارزیابی می کنند تا برنامه های درمانی مناسبی تهیه کنند.
بازماندگان سکته ممکن است در بیان واضح، بیان افکار، درک مطلب، خواندن، نوشتن و بلع با مشکل مواجه شوند. گفتار درمانی نقش مهمی در رسیدگی به این چالش ها و کمک به روند بهبودی دارد.
نقش یک گفتاردرمانگر
یک گفتاردرمانگر مجموعه ای از مسئولیت ها را برای رسیدگی به اختلالات گفتار و زبان بر عهده دارد. این مسئولیت ها عبارتند از:
شناسایی، ارزیابی و درمان: مرحله اولیه شامل شناسایی و ارزیابی ماهیت و شدت اختلالات گفتار و زبان از طریق ارزیابی های جامع است. بر اساس نتایج ارزیابی، گفتار درمانگر یک برنامه درمانی شخصی ایجاد می کند.
آموزش و پرورش: گفتاردرمانگران به والدین، مراقبان و سایر افرادی که در مراقبت از بیماران مبتلا به اختلالات ارتباطی نقش دارند، آموزش و آموزش می دهند. این آنها را قادر می سازد تا از افراد در زندگی روزمره خود حمایت کنند و درمان را در خانه ادامه دهند.
کمک به افراد مبتلا به کم شنوایی: گفتاردرمانگرها همچنین به افراد دارای اختلالات شنوایی، از جمله افرادی که کاملا ناشنوا هستند یا کم شنوایی نسبی دارند، کمک می کنند. آنها از تکنیک های مناسب برای تسهیل ارتباطات و ارتقای کیفیت کلی زندگی خود استفاده می کنند.
حمایت از افراد مبتلا به اختلالات بیان گفتار: گفتاردرمانگران از تکنیک هایی مانند بازی، تصاویر، کتاب و سایر ابزارهای زبانی برای کمک به کودکان مبتلا به اختلالات بیان گفتار استفاده می کنند.
توانبخشی برای اختلالات ارتباط شناختی: برای افرادی که دارای اختلالات ارتباطی شناختی هستند، گفتار درمانگران بر تمرینات برای بهبود مهارت های حل مسئله تمرکز می کنند.