بهبود بیماران مبتلا به فلج مغزی با پیوند سلولهای بنیادی خون بندناف

درمان نوین در فلج مغزی: به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بنیان، دکتر معصومه نوری دکتری تخصصی زیست شناسی ژنتیک ملکولی و مدیر واحد تحقیق و توسعه شرکت فناوری بن یاختههای رویان در گفت و گو با خبرنگار سایت خبری ” بنیان ” از آخرین وضعیت طرح استفاده از سلولهای تکهستهای خون بندناف (UCB-MNC) و سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) مشتق از بافت بندناف برای کودکان مبتلا به فلج مغزی خبرداد و گفت: فاز اجرایی این کارآزمایی بالینی تصادفی از آبان سال 1396 شروع شد.
در خصوص روش مطالعاتی انجام شده در این طرح افزودند که در این مطالعه 108بیمار با گروه سنی 4-14 که بر اساس معیارهای ورود تعریف شده در مطالعه شرایط ورود به طرح را داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی این افراد به 3 گروه تقسیم شدند: دو گروه آزمایش که شامل گروه دریافت کننده سلولهای تک هستهای خون بندناف و گروه دریافت کننده سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) مشتق از بافت بندناف و یک گروه شاهد (کنترل) بدون تزریق با شبیه سازی فرآیند تزریق به اینتراتکال(مایع مغزی نخاعی ) بودند.
در هر دو گروه سلولهای به صورت تک دوز و به شکل سوسپانسیون سلولی و درحالت بیهوشی به مایع مغزی نخاعی شرکت کنندگان در گروههای آزمایش پیوند زده شد.
فلج مغزی
روند ارزیابی شرایط بیماران
بعد از تزریق سلول به بیماران، در طول یک سال و دربازههای زمانی یک ماه، سه ماه ، شش ماه و دوازده ماه بعد از پیوند، معیارهای ارزیابی متفاوتی ( 12-10 مورد) را در شرکت کنندگان مورد بررسی قرار گرفت، از جمله این موارد میتوان به تغییرات شناختی، مهارتی ، حرکتی و قدرت عضلانی اشاره کرد که هرکدام با یک معیار و استاندارد خاص بین المللی ارزیابی میشد.
مهمترین معیار ارزیابی شده در این مرحله ارزیابی ایمنی و اثربخشی سلول در بدن بیمار بوده است. ضمن اینکه اولین نقطه ارزیابی، بررسی معیار خیلی مهم تغییرات عملکرد حرکتی درشت (GMFM-66) از پایه تا ماه دوازدهم از شروع فرآیند بوده است که در تمام مداخلات فلج مغزی این معیار ارزیابی میشود.
معیار بعدی بررسی تغییرات در مقیاس اصلاح شده اشورث (MAS)، لیست ارزشیابی ناتوانی کودکان (PEDI) و کیفیت زندگی (CP-QoL) بین گروهها بوده که در این مطالعه مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. لازم به دکر است که دومین نقطه کنترل یا ارزیابی، بررسی میانگین تغییرات در ناهمسانگردی جزئی (Fractional anisotropy) ، میانگین نفوذپذیری مسیر قشری بصل النخاع (CST)، میانگین انتشار (MD) و تابش بخش تالاموس خلفی (PTR) در بیماران بوده است.
نتایج کسب شده از مطالعه
خوشبختانه بعد از یکسال عوارض مرتبط با مداخله پیوند در هردو گروه سلولی تزریق شده سلولهای تک هستهای و سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) مشتق از خون بندناف را نداشتیم. ضمن اینکه نتایج ما بعد از یک ماه نشان داد که در دو گروه مداخله سلولی نسبت به گروه کنترل که هرسه گروه به یک نسبت کاردرمانی را دریافت کرده بودند، بهبود امتیاز GMFM-66 را شاهد بودیم.
این روند بهبودی تا شش ماهگی مشاهده میشد ولی از شش ماه تا یکسال این روند ثابت بود و رشدی نداشت. بنابراین نتیجهای که ماگرفتیم این بود که این روش درمانی ضمن ایمن بودن، قادر به بهبود معیار GMFM-66 (عملکرد حرکتی درشت بیمار) نیز بوده است. از طرفی نتایج نشان داد که این تاثیر مثبت پیوند به صورت دائمی نیست. بنابراین برای تقویت و حفظ این روند بهبودی لازم است تعداد دوزهای پیوند سلول را افزایش دهیم.
مرکز کاردرمانی و گفتاردرمانی تاک در سعادت آباد کوشش دارد تا حد بضاعت خود اخبار پیشرفت های پزشکی در رابطه با کودکان فلج مغزی را پوشش دهد. همچنین بسیاری از این پیشرفت ها هنوز تا مرحله اجرای کلینیکال فاصله دارند و رصد این پیشرفت ها برای خانواده و کودک می تواند بسیار امید بخش باشد.